STIGMA
Geachte toeschouwer,
We kunnen er niet omheen. U bent een man of een vrouw, wellicht iemands partner, of een moeder. In elk geval iemands kind. U bent accountant, psycholoog of fietsenmaker. Een individu. En als u op mijn uitnodiging in gaat, wordt u mijn publiek. Ik ben kunstenaar. Vrouw, zwart. Heeft u al beeld? Ik wil graag weten wat u ziet. Bewondert u mijn kapsel? Peilt u de diepte van mijn huidskleur? De ronding van mijn bil? Luistert u of ik een accent heb? Ik ben niet de norm, weet u, ik ben de uitzondering. Ik ben accountant, psycholoog of fietsenmaker. Ik ben iemands kind. Maar ik vraag u: wat ziet u, als u aan mij denkt of naar mij kijkt, op het scherm van uw tv? Of dat van uw computer? Wat leest u over mij, in de Nederlandse literatuur? In films? Wat weet u over mij? Daar moeten we het over hebben, begrijpt u, en wel nu. Want ik ben niet de norm. Ik ben de uitzondering. Daarom, geachte toeschouwer, nodig ik u uit. Ongeacht wie u bent en hoe u eruit ziet, wees welkom. Zwarte veren dwarrelen, gouden tanden flonkeren. En wij samen, wij zijn het publiek. Stigma is een voorstelling over de eenzijdige representatie van de zwarte vrouw. Wat is de impact van het hebben van een stigma, met name als dit zo seksueel geladen is? In een beeldende, theatrale omgeving maken vier acteurs invoelbaar wat de gevolgen zijn voor hun identiteit, individualiteit en uiteindelijk vrijheid. MEDIASTIGMA IN DE PERS
|